سلولها قادر به دیدن یا شنیدن نیستند اما دارای توانایی هستند که انسان فاقد آن است و آن این که میتوانند میدان‌های مغناطیسی تولید شده توسط زخم را شناسایی کنند.تعیین این موضوع که آن‌ها چگونه این عمل را انجام می‌دهند، می‌تواند به دانشمندان جهت ارتقا التیام زخمها کمک کند.
جریان یون‌ها در یک غشای سلولی میدان‌های الکتریکی ریزی را خلق می‌کند.
تغییرات آسیب بافتی این میدان را تغییر میدهد و سلول‌های دخیل در ترمیم بافت تغییر را حس می‌کنند.
مین زائو و الکس موگیلنر از دانشگاه استنفورد واقع در کالیفرنیا، این موضوع را که چه عاملی موجب می‌شود این سلولها به میدان‌های الکتریکی واکنش نشان دهند، بررسی کردند.
این تیم علمی سلول‌های پوست ماهی را مطالعه کردند که اغلب برای مطالعه حرکت سلولی به کار می‌روند.
هنگامی که این سلولها به منظور تقلید میدان تشکیل‌شده در اطراف زخم، در یک میدان الکتریکی قرار داده شدند، تمامی آن‌ها به سوی الکترود مثبت حرکت کردند، گویی به سمت یک آسیب حرکت کردند، گرچه قطعات (fragment) کوچک‌تر ماده سلولی در سلول پوستی ماهی نمونه موردی به جهت مخالفی رفتند.
سلولها و قطعات یک وجه مشترک دارند و آن این که هر دو دارای خوشه‌های پروتئینی هستند که به حرکت آن‌ها کمک می‌کند.
تیم علمی به این نکته پی برد که این پروتئین‌ها به عنوان قطب‌نماهای الکترومغناطیسی ریز عمل می‌کنند، زیرا سلولها را به سمت یک زخم هدایت می‌کنند اما قطعات سلولی را دور می‌کنند.
گفتنی است اغوای جریان‌های الکتریکی در مکان زخم می‌تواند درمان‌های التیام آن را ارتقا دهد.
